lablyf

-----sa aking nakaraan na posts ay tungkol sa kabit ang post actually, tumagal lang yan ng ilang araw dahil hindi naman talaga ako ganoon katanga para ipagpatuloy ang kahibangan na yan...salamat sa mga nag comment dun dahil itinigil ko na...dahil wala naman kwenta ang lalaking iyon dahil wala syang bayag para pumili at makontento sa isa-----


Sa aking paglilibot sa blogsperyo ng mga nakaraang araw(medyo sandalian lang ang paiikot ko dahil sandali na lang akong magonline dahil sa kung ano-anong bagay na pinag gagawa ko) napansin ko na tungkol ata sa lovelife ang mga post ng mga tao ah. Oh my!! parang gusto ko tuloy sumigaw ng:
"tang inang pag-ibig yan oh, nauso pa. Pati tuloy ang blogsperyo ay nagkaroon ng love virus"

Oo, may mga bigo, may mga inlove, may mga pagmamahal na hindi kayang ipaglaban, may pag-ibig na lihim, at pagpapahayag ng damdamin sa pamamagitan ng blogs nila. Ah ewan!!! Gusto ko na sana manahimik na lamang kaso inggitera ako kaya ito nag post na naman ako tungkol sa aking lovelife.

Sa tuwing may mga messages ang aking mga college friends sa friendster, sa mga text messages ng aking mga kasamahan sa ospital at mga ym messages ng aking mga high school friends ay laging nasisingit sa usapan ang aking lovelife.
friend ko: Mustah lovelife?
ako: ito parang coke...
friend ko: Ha? Bakit?
ako: parang coke kasi ZERO!!!


Sa totoo, hindi naman ako nababahala kung wala akong ma consider na lovelife ngaun. Hindi pa naman siguro akong matatawag na old maid dahil 21 years old pa lang ako at alam kong hindi pa makunat na tsitsaron ang aking matris, so bakit ko pagkakaabalahan ang lovelife???
Bakit ba ang mga nasa paligid ko ang nababahala sa aking buhay pag-ibig?Hindi pa naman ako huli sa byahe at madami pa akong gusto gawin gaya ng maging kasing galing ni chroneicon sa pag gigitara, maging sikat gaya ni greenpinoy at maging kasing galing na magsulat gaya ni badoodles.
Marami pa akong kakaining bigas bago ko magawa ang lahat ng yan kaya bakit ko uunahin ang aking lovelife....


Minsan pakiramdam ko para akong binebenta, kulang na lang eh mag- ads sila sa manila bulletin ng: FOR SALE:EMOTERANG NURSE. o kaya naman ay ilako ako sa buong maynila at sabihing "bili na kayo!! libre lang ito, si emoterang nurse"

May mga pagkakataong kasi na magugulat na lang ako dahil may magte2xt sa akin ng ganito:
"pakilala kita sa barkada ko, single din yun, sa ano nagaral, ganito yung course, ok naman sya"
"binigay ko number mo sa isa kong classmate, hindi pa yun nagkaka gf kaya naisapan ko na ibigay number mo, okay lang naman db??single ka naman ngayon?"
"sama ka naman, madami ka makikilala dun malay mo dun mo makilala ang magiging jowa mo"


Hayyyyyyyyyyyyyyyyyy!!!!!!!!!!


kailangan ba talaga eh may lovelife ang isang tao??Hindi ko naman siguro ikamamatay ang status ko ngayon.Mahirap kaya na mabigo ulet. Dahil hindi naman ako pwede pumunta sa ospital at sabihin sa doctor na:

" Doc, broken hearted ako pwede paki suture ang mga atrium at ventricles ng puso ko?wasak na wasak kasi eh".

At ayoko naman na umiyak iyak na naman dahil baka mamatay ako dahil sa dehydration. So ngaun,ang pumper ng aking dugo ay bedrest muna. Umiiwas na ako sa sakit na dulot ng lecheng pag-ibig na yan.


Masaya naman ako kahit na wala akong matatawag na jowa sa panahon ngayon. Masaya ako ngayon dahil sa aking pamilya at mga kaibigan.
Unattached. Not committed. Availble. Okay na ako sa ganyan, dahil alam kong darating din naman ang taong yun o baka nga nasa paligid lang sya at hindi ko pa napapansin ang kanyang existence. Hindi man sya kasing ideal ni Prince Charming, alam kong kasing real naman sya ni Shrek. Kaya sa lahat ng nagbabasa nito, ito ang masasabi ko mga bloggers.

Sa mga taong committed ngayon: I'm happy for you. Cherrish that moment. Fight for your right to love

Sa mga taong bigo: Hindi ka nagiisa, madaming emo ngayon noh!!!inuman lang ang katapat nyan...Tagay!!!

Sa mga nakikipaglaro lang sa pag-ibig: Good luck sa Karma!!Sana lang hindi mo ikamatay yan...HAHAHAHA

Sa mga taong single and ready to mingle: APIR!!!!