Nasaan nga ba si Mr. Right?

Kumusta naman sa aking mga followers? Meron pala ako nun. Grabeh ngaun ko lang nalaman. Kasi naman ang tagal ko din nawala sa blogsperyo at ako ay muling nagbabalik. Nakakataba ng puso isipin na meron pa din pa lang sumusubaybay sa aking mga walang kwentang sinusulat. Basta salamat sa lahat. Salamat sa pagmamahal at sa mga hindi nakakalimot kay emotera. T

Naku mga momshie for sure madami ang nag google ng tanong na yan. Lalo na yung mga ka edad ko na pinanganak during 80's at Pinpressure at pinapamigay na ng kanilang pamilya para lang makapag asawa na. Hahaha

Wag kayong mag alala mga friends tuloy ang laban. Ang isang sundalo ng pag ibig kahit ilang beses man na mas masaktan lalaban, susugod at magmamahal pa din. Sa edad kong trenta y uno, oo ilang beses na nagyari yan. Una sa crush ko nung elementary, nagka girlfriend sya nun ayun ngaun bakla pala. Wala akong galit sa mga bakla, mahal ko sila dahil madami akong kaibigan na bakla. Grade 4 ako nun eh ang sakit mga teh. Naging man hater ako after. Titibo tibo na lang ganun.

Nung high school naman mga crush ng bayan ang gusto ko kaya heart broken din ang naging labas ko. Eh kasi hindi naman ako maganda so ayun sympre ang mga naging girlfriend nila eh yung mga sikat, matatangkad at magaganda. Eh sympre akala ko ang forever ko eh high school sweetheart ko kagaya ng nanay at tatay ko. Hindi pala. So sabi ko naku, for sure during college ako andun si Mr. Right.

Sa Maynila ako nun nag college so, I said to myself "more chances of winning" eh kasi hindi pa naman ako nagkaka boyfriend kaya sabi ko yun na yun. That is my chance. Madami dami din naman akong naging crush, una yung classmate ko nung 1st year college ako, sweet pa sya talaga, naisip ko na ang future ko with him. Like paano kami kung mag asawa na kami, ilan magiging anak namin. Oh di ba planado ko na eh. Kaso hindi naman pala ako gusto. Just an info, after few years kong grumaduate at nag trabaho nakilala ko ko yung kapatid nya. Akala ko baka tadhana na ang naglalapit sa amin. Yun pala hindi na ako maaalala ng walang hiya. Ang sakit!!!

Balik ulit tayo sa college, so ayun madami akong naging crush, masa madali lang din talaga magpalit ng crush eh. Naging crush ko naman ay basketball player ng FEU. Eto yung mga panahon nila Arwind Santos pero ndi sya yung crush ko. Nood nood pa kami ng practice nila sa FEU gym. Pero sympre pra kaya akong elementary nung college at madaming model look a like sa FEU so kaya sympre wala din yun.

Ilang tao din ang naging malapit sa puso ko lalo na at nakakatabi ko sila sa klase everyday. Kaso kasi madalas friend zone lng kami. Ang saya ko kasi kasama eh kaya aliw na aliw sila pero friend zone lng. Takot din kasi akong magtapat ng feelings kasi nga sayang ang friendship. Ayoko nga magaya kay JoLina at Marvin. Tapos magbibitaw ako ng linya na "And I’m so stupid for making the biggest mistake of falling in love with my best friend …"

Hay naku, Ate Charo ang haba na nitong post ko, pang maaalala mo na kaya. Saka ko na ikwekwento ang ibang mga lalaki na dumaan sa buhay ko. Dahil gagawa ako ng classisfications nila. 

To make the story short. May nakilala ako sa trabaho after being single for many years. Responsable, matalino, mabait, sweet, madasalin pero hindi guapo. Sa akin wala ang pisikal na anyo. Ang mahalaga ay ang ang kalooban. Pinagdasal ko sya, as in everyday. Sabi ko pa, " Lord, please ibigay nyo na sya sa akin, sya na yun eh, Please, please please!! Umaga at gabi as in pinagdasal ko. Sabi ko pa "Lord balato nyo na ito sa akin, ang tagal kong nag hintay eh, ang tagal kong nagpaka single. He is my Greatest Love. Ang sarap pala nun, Finally!!!!!!

Wait..

Oooooops...

Hindi pa pala sya si Mr. Right. Hindi pala. Iniwan nya ako. Walang ha o ho. Basta hindi na lang sya nag text at tumawag. Nagkikita kami sa office pero iniiwasan nya ako. Nagtanong ako sa mga malalapit sa kanya, sa mga padrino nya para maging kami pero wala. Sinaktan nya ako ng sobra. Wasak na wasak ang puso ni Nasty Mack. Iyon na ang naging hudyat na umalis ng bansa. Ang sakit eh. Dun ko na feel na para akong Zombie. Tumitibok ang puso ko pero lutang na lutang ako. Nagpapasalamat na lang ako sa pamilya ko at mga kaibigan ko na patuloy na pinalalakas yung loob ko. I gave him chances to make things work. Hindi sya nambabae or whatever. Naduwag sya. Natakot sya na ipaglaban ako. Siguro nga talaga, sabi ni Lord, wag mong ipilit ang hindi sakto syo. Wag mong ipilit ang hindi ko binibigay for you kasi may nakalaan for you. May nakalaan na swak na swak syo. 

November 27,2016 

I got married. Sa isang taong hindi ko inakala. Sa taong sa umpisa pa lang eh sabi ko panandalian lang ito. Laru laro habang wala pa yung Mr. Right ko. Sa taong puro ekis sa checklist ko. 

Minsan, hanap tyo ng hanap sa Mr. Right. May mga expectations tayo na gusto natin sa taong mamahalin natin. May mga ideals and qualifications. Pero hindi natin alam na meron pala talagang nakalaan para sayo. Hindi man sya yung nasa checklist mo. Hindi ka naman nya susukuan. At kahit ilang dasal na ang gawin mo na alisin sya sa buhay mo, gagawa at gagawa pa din talaga si God ng paraan para pag lapitin kayo. 

Saan ko nga ba nakita ang aking Mr. Imperfect Right ko. Ito ay isang dating app na pwede lng sya sa mga taong nasa Autsralia. Doon kami nag simula. Nagkita sa Starbucks amd the rest is history. Nagtatanong yung iba ano nga ba ang sikreto? Siguro para sa akin, kailangan mong imulat ang mata mo. Minsan pinipilit natin ang mga bagay bagay na hindi naman para sa atin. Darating ang para syo, kailangan lang makinig ka kay God kasi sa right time nya ibibigay eh. At kung wala pa, find love somewhere else, like your family, your friends, your travels. Iba iba naman kasi yan ng tadhana. Iba iba tayo ng purpose sa mundo. Sa akin ito siguro. 

PS: 3 manghuhula sa pinas sa iba't ibang lugar ang nagsabi sa akin na ibang lahi ang mapapangasawa ko. Pilit kong iniwasan para i prove na ang hula ay hula lamang. pero dun pa din talaga bumagsak. 

Buhay Melbourne

Isang taon na din nakakaran buhat ng manirahan ako dito sa Melbourne, Victoria, Australia. At sa loob ng panahon na ito, madami akong natutunan, kwentong napakinggan at mga puting nasilayan. Cliche man na masasabi pero hindi naman talaga ganun kadali na manirahan sa ibang bansa. Lungkot, lamig at lumbay ang araw araw mong makakalaban. At sa sobrang boring ng aking pakiramdam, binisita ko ulit itong aking santuaryo. At sa aking mga taga subaybay at taga basa eto ako, buamabalik upang ibahagi na alam ko, mga bagay na nakakatawa kung iisipin pero mahalaga sa buhay mo kung pupunta ka dito.

• Ang weather sa Melbourne ay traydor, araw araw pagkagising ko sa umaga weather agad ang una kong titingnan. Bakit? kasi kahit na umalis ka ng bahay mo na tirik ang araw lalamig at lalamig din talaga sa hapon kaya ang jacket or cardigan, dapat lagi mo dala.
• Hindi "fries" ang tawag sa piniritong patatas "chips" ang tawag dun. Oo, ang chips ay yung mga produkto ng Jack and Jill pro dito yun yung kasama sa Mcdo Meal o Sa KFC Meal.
• Ang tissue at wipes ay karaniwang flushable so kahit saang toilet ka pumunta wag kang magugulat kung walang basurahan para sa tissue dahil pwede mo naman i-flush yan.
• Hindi sila magaling sa spelling. Kung anung bigkas syang baybay, kaya wag mong pagtawanan ang mga puti kasi ganun talaga sila. Hindi nila ginagamit ang "Z" sa mga salitang ORGANISATION, ANALYSE, REALISE etc. Hindi ka wrong spelling kung "S" ang gagamitin mo.
• LATER. Sa atin ang meaning nyan ay mamaya. Dito hindi ganun. Parang meaning nung eh sa susunod o pag sinabing 'See you later' parang goodbye yun. Kaya wag maguluhan kasi iba yung gamit nila sa salitang yun.
• Pag sinabi nila na HOLIDAY hindi ibig sabihin na Rizal Day or Araw ng kagitingan o Labour Day. Sa kanila ang meaning nun eh VACATION. Summer Holiday, Christmas Holiday or School Holiday.
• Ang pabati nila sa yo pag nagkita kayo ay "Hey Mate!" "How are you doing?" kahit na wala sila sa mood sasabhin nila yan syo for the sake na binati ka nila. "Mate" ang tawag nila sa mga friends.

Madami pang mga bagay na matatawa kang malaman about sa Australia at Melbourne nawaglit na sa isip ko yung iba pero pag suamagi sila sa isip ko ibabhagi ko sa nyo. Medyo matagal na din akong hindi nagsusulat at nawala na pagiging matalinhaga ng aking mga salita. So, See you later mate!!!!

ONE MORE CHANCE

"kasi nasasaktan ako kahit hindi nman ako dapat nasasaktan... sana kaya kong tiisin ang sakit na nararamdaman ko...sana kaya kong sabihin na masaya ko para syo, para s inyo...sana kaya ko... pero hindi eh...kasi umaasa pa din ako na sabihin mo... SANA AKO PA RIN... SANA AKO NA LANG."

-BASHA

"diba ikaw pa nag sabi sakin na baka kaya tayo iniiwan ng mga taong mahal natin kasi baka merong bagong darating na mas-OK na mas mamahalain tayo. Yung taong hindi tayo sasaktan at paaasahin yung nag-iisang tao na mag tatama ng mali sa buhay natin yung lahat ng mali sa buhay mo."

-POPOY

Sino nga ba ang ang hindi makakaalala sa mga linyang yan sa pelikulang 'One more chance' nila John Lloyd at Bea. At ilan nga ba sa atin ang ilang daang beses na napanood yan at hindi pa din nagsasawa panoorin online o kahit na sa cinema one. Bakit nga ba? dahil aminin man natin o hindi, nakakarelate tayo eh. Minsan sa buhay natin nagmahal tayo at umasa o nagbigay ng second chance sa isang tao. 

Hindi ko ikakaila sa lahat na ako ay isa sa mga tao na naniniwala sa second chance. Siguro karamihan naman sa mga babae ganun. Kunwari naka move on na pero deep inside umaasa pa din na magkakabalikan sila ng ex nya (Yun lang naman eh kung walang third party na involved sa side ng babae). 

Mahirap para sa isang babae ang maka move on sa isang relasyon lalo na kung lalake ang may kasalanan. Pero anu ba magagawa ng mga babae? Iba iba, gaya ng mag pa make over, makipag date sa ibang lalaki, uminom araw araw, sagutin ang dating manliligaw na hindi mo type, mag stalk sa facebook page ng ex at laitin ang new gf nya, erase ang number ni ex kahit na kabisado naman o magbakasyon at magparty para may maipost sa instagram. Ilan lang yan sa mga ways ng babae para maka move on.

Pero.....

Paano kung bumalik si ex?????

Loka lokahan days ulet...Isang sorry makikipagbalikan dahil mahal pa din yung isa at hindi pa nakaka move on... 

Sabay tugtog ng kanta ni James Ingram

Just once...

Can't we figure out what we keep doin' wrong

Why we never last for very long

What are we doin' wrong

Just once...

Can't we find a way to finally make it right

To make the magic last for more than just one night

If we could just get to it

I know we could break through it

 Second chance, meaning pag pumalpak sa una ok lang para matuto ka at i-apply ang mga natutunan mo sa unang beses. Parang sa exams, meron re take o sa isang subject na meron remedial class. Gagawin mo ang lahat para mag work out ang lahat. Kung ano hindi mo nagawa noon iaapply mo. Kung anu yung mga nagawa mong mali hindi mo na uulitin. Sabi nila unfair ito dahil, pano nga naman daw pagbubutuhin ng isang tao ang chance nya kung alam naman nya na pwedeng take two na parang eksena sa isang pelikula.

Worth it nga ba na ibigay ito sa isang tao? o nagsasayang lang kayo ng oras pareho? Sa akin, sulit ang lahat. lalo na kung parehas pa din kayo ng nararamdaman. Kung sa paghihiwalay nyo na realize mo na sya pa din ang pinapangarap mo. ang taong naiisip mong pakakasalan at makakasama habang buhay. Ang tamis!! Ang tamis tamis!

Sa second chance, marerealize nyo na kung san nga ba patungo ang relasyon nyo. Dalawa lang naman kasi ang katapusan nyan, ikasal kayo o maghiwalay. Ang mahalaga ginawa mo ang lahat para ipaglaban ang nararamdaman mo para hindi ka mabubuhay na madaming 'what if's at 'if only's.wala ka sinayang na pagkakataon. Kung anu man ang nangyari after nun. Alam mo sa sarili mo na madami kang natutunan, mga bagay na magpapatibay sa'yo bilang tao at alam mong nagmahal ka ng totoo. Sa susunod na relasyon buong buo ka dahil nakilala mo ang sarili mo at ang kapasidad mo sa pagmamahal. Na kahit na makita mo siyang may kasama ng iba, masasabi mo sa sarili mo na wala kang regrets. Parang pares ng sapatos, kahit na isang bote ng rugby ang ilagay mo o kahit makasampung repair na yan sa mr.quickie, wala na talaga, kailangan mo ng itapon at palitan dahil pag dating ng tag ulan bibigay at bibigay din. Kailan mo ng bago, yung sapatos na komportable ka umaraw man o bumaha.

Isang linggong pag-ibig

Ilang buwan ang inantay ko para mag commit ulet. Sabi ko nun mag antay ako sa taong mahal ko at siguraduhin magiging masaya ako.

Hindi ko inaasahan na darating pala sya. Isang taong hindi naman yung tipo ko.

Nagumpisa ang lhat sa biruan. Akala ko nun biro at sumakay naman ako. Pero unti unti ko din narealized na naku, patay!!! Ako din pala ang mag fall. Iniwasan ko yung feelings. Pero panu naman?? lagi ko sya nakkikita at nakakasama.

Natatakot kasi ko masaktan ulet. Naisip ko din, anu nga ba kailangan kong ikatakot kung andyan sya, kung handa din sya sumugal? Seryoso naman daw sya. Matindi ang pagiisip na ginawa ko. Lumipas ang araw at lumabas nga kami. Isa lang naman ang naging tanong ko sa sarili ko. Paulit ulit kong tinanong kung masaya nga ba ko? Hindi ako magpapakaipokrita, dahil alam ko masaya ko nung kasama ko sya. Hindi ko man sya direktang sinagot ng oo, pero deep inside iyon na ang sagot ko. Ang pag change ko ng status sa facebook (na first time kong ginawa) is sign na seryoso ako. Sya din ang kauna unahang lalaki na inivite ko na pumunta sa bahay para ma meet ang family ko. Pero kagaya ng ibang mga relasyon darating ang pagsubok. Pasubok na pareho nyo dapat harapin. Aaminin ko duwag ako, at umaasa ako na magiging matapang sya para sa relasyon namin. Gumawa ako ng paraan para man lang magkausap kami ng maayos pero walang nangyari. Bigo ako. Ilang araw syang hindi nagparamdam at dun na ko nagising. Madami na kasi nagsabi na parang mali eh, mabilis ang mga naging pangyayari. Sabi ko naman sa sarili ko bakit pa patatagalin kung pareho naman namin gusto. Matatanda na kami at sayang naman ang oras, pero sabi nila naiba ako. Umeffort, na minsanan ko lng ginagawa. Sinuyo ko sya, pero sabi nila Dapat ako yung sinusuyo. Nag antay at nagbigay ako ng chance pero wala pa din. Dun na ko bumigay. Mahigit isang linggo lang, natapos ang lahat. Wala man lang akong narinig sa kanya, ni HA ni HO, wala. Akala ko pa nman pipigilan nya ko at sabay namin haharapin ang lahat. Madami tlga namamatay sa maling akala.

Naiwan akong clueless. Sa lahat ng nagtatanong kung anu nangyari, hindi ko din sila masagot kung anu nga bang dahilan, kasi kahit ako hindi ko rin alam kung bakit nga ba nawala.

O kay bilis ng iyong pagdating, pag alis mo'y sadyang kay bilis din....

-IMELDA PAPIN

Nagsawa sa akin, nairita, narealized nya na di n nya ko mahal, may iba pa lang nagpapatibok ng puso nya, may nagpadala sa kanya ng death threat o umandar toyo nya dahil andro pause na sya. Kung anu man dahilan sana sinabi nya. Sabi nga ni Eugene Domingo sa Enteng ng Ina mo " hindi ako nainform!!!"

Isa lang naman gusto ko. Ang paliwanag sa nangyari. Ang tunay ng dahilan ng aming isang linggong pagibig. CLOSURE, ang gusto ng karamihan na mangyari sa bawat natatapos na relasyon.

Ah oo nga pla gusto ko din malaman kung naging masaya ba sya??? dahil kung ako ang tatanungin, OO ang sagot ko. Kahit na super sad ako after the relationship.

matandang dalaga na ba ako?

laging bigo

laging sawi sa pag-ibig

minamalas, oh kay sakit

may balat nga ba ako sa pwet?

mabuti pa ang tindera sa aming kanto

nakakainggit

tl..

ang sweet nila ng kanyang nobyo

gusto ko lang maranasang umibig

tamaan ni kupido

gusto ko lang maranasan ang langit

tumibok muli ang puso ko

Tumatakbo ang oras naiiwan na ako

ng panahon

Di na nagbago bawat araw

pare-pareho

parang kahapon

tumakabo ang oras

-MOJOFLY

'Yan ang kanta na sinabi sa kin ng tita ko na bagay sa akin. Hanggang ngayon kasi wala akong pinapakilala na jowa sa kanila. Tumantanda na daw ako at kailangan ko ng humanap ng makakasama sa aking pagtanda. Ang mga kamag anak namin ang laging tanong "Ikaw kailan ka papakasal? Asan ang boyfriend mo?" Halos karamihan din sa mga kaibigan ko na nasa FB eh ikakasal na or meron ng pamilya.

Actually, para sa akin hindi naman ako nagagahol or nagmamadali. 24 years old pa lang naman ako at hindi pa ko maicconsider na old maid or matandang dalaga. Masaya pa ako sa pagiging single at hindi pa ako handa na humarap sa pang habang buhay na relasyon. Alam kong darating din ako sa ganung parte ng buhay pero hindi pa ngayon. Marami pa akong mga pangarap na gustong maabot at alam kong hindi ko yun mararating kung magkakaroon na ako ng sariling pamilya.

Bakit nga ba hanggang ngayon eh kahit jowa wala ako? Choosy ba ako or hindi lang ako lapitin ng mga boylets? Hindi ko alam ang sagot dyan. Meron naman mga nanliligaw pero hindi ko lang talaga nakikita ang sarili ko kasama sila. Kung tutuusin okay naman sila, may mga trabaho, okay ang pamilya at masayang kausap pero hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ayaw ko maging committed. Alam kong hindi lang ako ang babae na nakakaramdam ng ganito. Ilan din sa mga kaibigang kong babae ang single at ganito ang sitwasyon.

May kasabihan nga na ' as a woman gets wiser it is harder for her to find a man'.

Meron akong dalawang kwento na ibabahagi. Dalawang kwento na may magkaibang ipinupunto.

Unang kwento:

May isang may ari ng taniman ng bulaklak. Sabi nya sa isang babae pumunta sa hardin at pumitas ng isang bulaklak na sa tingin nya ay pinaka maganda sa lahat ng tanim at walang kapareho sa lahat, ngunit, pag nalampasan nya na ang nasabing bulaklak hindi nya na pwedeng balikan bagkus ay pwede pa din sya pumitas sa mga bulaklak na makikita sa iyong paglalakad. Ginawa nga ng babae ang sinabi nga taniman ng may ari. pumunta sya sa taniman. Sa paglalakad nya may nakita syang magandang bulaklak. Hindi nya pinitas dahil naisip nya na baka may mas maganda pang bulaklak sa gitna ng taniman. Nagpatuloy sya sa paglalakad at may nakita na naman syang napakagandang bulaklak. Ito ang pinaka maganda ang kulay at pinaka katangi tangi pero hindi nya ito pinitas dahil iniisip nya na mas may maganda pa sa mga susunod na tanim. Nagpatuloy sya sa paglalakad at wala na syang nakita katulad ng nakita nya kanina. Napansin nya na malapit na sya sa dulo ng taniman. Pumitas na lang sya ng isa sa mga nakatanim. Maganda din naman ang napili nya pero hindi kagaya ng nadaanan nya kanina na katangi tangi at pinaka best sa lahat ng nakita nya sa taniman.

Pangalawang kwento:

Ito ay isang kwento ng isang prinsesa, bago namatay ang kanyang mga magulang sya ay pinamanahan ng isang singsing. Kabilin bilinan ng kanyang ama na ibibigay lamang nya ang singsing sa karapat dapat na tao na alam ang kahalagahan ng singsing.

Dumating sa buhay ng prinsesa ang isang hardinero. Natuwa ang prinsesa sa kanya at inisip nya na sya ang tao na dapat nyang pagbigyan ng singsing. Ibinigay nya ang singsing sa hardinero pero hindi nito alam ang tamang paggamit sa singsing. Ginamit nya ang kanyang pagtabas ng damo sa singsing at nawala lang ito sa porma at inisip na wala ng silbi ang singsing kaya tinapon nya ito sa ilog na malapit sa palasyo. Nagulat ang prinsesa sa ginawa ng hardinero at nagiiyak. Pinabayaan sya ng hardinero at iniwan. Naging malungkot ang prinsesa dahil sa nangyari.

Isang araw may dumating na prinsipe. Minahal sya ng prinsipe ngunit wala na ang singsing na dapat ay para dito. Kahit na anong gawin nilang hanap sa ilog alam nilang hindi na nila ito mahahanap.

Parehong may point ang kwento ko. Isang nagantay sa tamang tao ngunit huli ng malaman nya na lumampas na pala sa buhay nya ang taong karapat dapat sa kanya. Yung isa naman ay isang taong hindi naintay ang tamang tao at nagmadali.

Sa aking mga taga subaybay, kayo na ang bahala mag isip kung ano ba ang tama. Para sa akin dadating ang tamang tao para sa akin. Isang tao na hinintay ko at makakasama ko habang buhay. Makakasundo sa mga bagay bagay at desisyon. Kaya kung asan ka man, MAGPAKITA KA NA PLEASSSSSEEEEE!!!!

taghiyawat

Ito ang unag post ko sa blog na ito ngaung 2011. Sa lahat ng followers ko, salamat sa patuloy na pasuporta. Medyo busy lang kaya ngaun lang ulet nakabalik. Madami inasikaso sa trabaho, pamilya, kaibigan, love life at pati na din kalusugan.

Isa sa mga naging problema ko last 2010 ay ang pimples ko. Actually, normal lang talaga skin na may pimples pero paisa isa lang at usually iyon ay pag magkakaron na ko ng monthly period. Pero last September, ang paisa isa kong pimple eh dumami at hindi ko na mapigilan. Napilitan akong pumunta sa aking dermatologist para naman mawala sya. So what happen is kailangan ko bumisita every two weeks for facial and glycolic peeling tpos drink lactoferrin everyday plus the morning and evening rituals for BP gel, tretenoin and clindamycin. Sa mga ito medyo mahirap din kasi ang sakit na nga sa mukha nung facial and sakit pa sa bulsa dahil 1500pesos ever session sa derma wala pa yung mga meds. Medyo nawala naman sya na konti kaya lang medyo hindi ako satisfy kasi ang tagal ng process eh. Mostly na din ng mga kakilala ko eh nagugulat dahil tadtad na ng pimples mukha ko. Nakakawala na din ng self confidence kaya I decided to find other ways para mawala sya. Sakto naman na nakausap ko yung trainor ko. He let me try to use BEAUCHE.

Hesitant ako gumamit ng product na yun. First time ko kasi narinig yun eh, so nagresearch ako para malaman kung ano ibang testimonials ng ibang tao regarding sa product kahit na nakita ko naman yung effect dun sa trainor ko.

Nag search ako sa net nung mga places na malapit sa min na may ganun and bumili ko. try ko kaagad to see anong effect sa kin. first few days medyo naging smooth face ko and natuyo yung mga pimples ko but after few days doon na dumating ang tiis ganda. sobrang nagbalat ang mukha ko. Moisturizer ako lagi pero ganun pa din talaga. Balak ko ng itigil sana sya kaso nabasa ko naman sa ibang users na ganun tlga during first two weeks.

Its my three weeks now of using the product, ok naman sya. Humupa na ang pagbabalat. wala na masyado pimples pero may mga marks pa din. Smooth and rosy cheeks na ko because of the product. For only 710pesos for one month nakita ko talaga yung changes. Kaya ngaun continous pa din ako sa paggamit at medyo proud na ko sa face ko kahit wala ng face powder ok lang...:)

my guardian angel

Nung bata ako, laging sinsabi ng mommy ko na may nagbabantay sa aking guardian angel. Hindi mo daw yun nakikita pero inutusan yun ni God para bantayan ka. May mga times nga na kinakausap ko angel ko para ingatan ako lagi. Hanggang sa lumaki ko ay pinaniwalaan ko na binbantayan ako ng angel ko.

Pagkalipas ng panahon, may lalaki akong nakilala, si Angelo, ito yung time na nasa simbahan ako at umiiyak kay God dahil sa isang kabiguan sa pag-ibig. Para syang anghel na bumaba sa lupa.Pinahiram nya ko ng kanyang panyo para sa aking mga pumapatak kong luha dulot ng sakit sa pagkabigo. Pinagaan nya loob ko ng mga oras na yun, at ang mga luha ay napalitang ng mga ngiti sa aking labi. Nagpalitan kami ng numbers at nagpatuloy ang aming komunikasyon. Dito nagsimula ang panibagong kabanata ng aking buhay pag-ibig.

Makalipas ang ilang buwan ay naging magkasintahan kami ni Angelo. "Angel" ang endearment na ginamit namin sa isa't isa. Masaya ang aming naging relasyon. . May mga tampuhan pero agad din naman namin naayos bago lumipas ang isang araw. Andyan sya para pasayahin ako pag malulungkot. Andyan sya para sa mga espesyal na araw sa buhay ko. Iningatan nya ako at pinahalagahan ng higit pa sa pag-aalaga ko sa aking sarili. Masayang- masaya ako sa piling nya. Sya na nga ang lalaki para sa akin. Ngunit dumating ang isang pagsubok sa aming relasyon. Pumasa sya sa exams nya sa academy at magrereport na para sa medical nya. Masaya ko para sa kanya dahil isa ito sa mga pangarap nya. Sa totoo lang ayaw ko na pumasok sya don. Pano na ko?? Malalayo na ko sa angel ko.

Dumating ang raw ng pagpasok nya sa academy. Nawalan kami ng komunikasyon dahil bawal ng cellphone sa loob. Ito ang mas lalong nagpatibay ng aming relasyon. Lagi nyang sinsabi sa akin na kahit na malayo kami tumingin lang ako sa langit at wag magalala dahil "were still under the same sky and he'll never be that far".

Pagkalipas ng mga araw at buwan, natapos nya ang unang taon. Nagkaron na din sya ng cellphone at nagka access na din sa internet. Hindi man sya pisikal na araw araw kong nakakasama pero at least nakakapagusap na din kami ng madalas. Hindi ko nakakalimutan ang mga take life nya magkausap lang kami. Minsan din naman ay dinadalaw ko sya sa academy para may quality time pa din kahit minsan. Hindi ko din makakalimutan na lagi nya akong kinakantahan.

"the laughters, the sorrow
pictures in time
fading to memories

how could i ever let you go?
is it too late to let you know?"

Lalong pumatak ang mga luha ko habang bumalik sa kasalukuyan ang aking isip. Nasa parehong simbahan ako kung saan kami nagkakilala ni Angelo. Andyan ang kanyang pamilya, kaibigan, mistah at mga kakilala, halos lahat ay nakaputi. Amoy na amoy ang bulaklak. Maaninag na din sa bestida kong puti ang umbok ng aking tiyan.

Muling naglakbay sa nakaraan ang aking isip. Hindi ko makakalimutan ang gabing yun. Ang gabing bumago sa magiging buhay ko sa mga susunod na panahon. Mahimbing ang aking tulog habang nasa duty nya si Angelo. Dalawang taon na syang nakakagraduate at ganap ng opisyal.

"When I see your smile
Tears run down my face
I can't replace
And now that I'm stronger I've figured out

How this world turns cold
And breaks through my soul
And I know, I'll find deep inside me
I can be the one

I will never let you fall
I'll stand up with you forever
I'll be there for you through it all
Even if saving you sends me to Heaven"

Nagising ako sa pagkanta nya. Nagulat ako, akala ko pa naman umuwi na sya mula sa duty nya. Ringtone ko nga pala ang version nya ng your guardian angel. Natuwa ako ng makita ang pangalan nya sa screen ng cellphone ko. Ang guardian angel ko talaga kahit nasa operation hindi nakakalimot na kumustahin ako. Excited pa ko sagutin ang tawag nya kahit naudlot ang masarap kong tulog...

i've tried to run from your side
but each place i hide
it only reminds me of you.
when i turn out all the lights
even the night, it only reminds
me of you.

Hinimas ko ang maumbok kong tiyan. Anu ba yan kung saan saan na napadpad ang utak ko habang nasa loob ng simbahan na ito. Andito ko para sa aking Angelo. Pumatak na naman mga luha ko. Tumungin sa paligid at huminga na malalim. Iba't ibang emosyon ang nararamdaman ko ngayon pero mas nangingibabaw ang lungkot at pagdadalamhati.

Iniwan nya na ko ng tuluyan. Bumalik na sa langit ang guardian angel ko....

trabaho

Noong bata ako excited ako na magtrabaho. Naalala ko pa na ang tanong nila lagi ay anu ang gusto ko paglaki ko. Dati gusto kong maging doktor or isang babae na nagtratrabaho sa loob ng isang opisina.

Pero ngayon na nagtratrabaho na ko, parang mas gusto ko na lang mag aral. Eh kasi noon pwede ka magpadagdag ng baon sa magulang mo pag kinapos ka. Ngayon kasi hindi pwede yung ganun. Hindi mo naman pwede sabihin na "Boss, mas madami kong trabaho ngayong araw na ito dagdagan mo naman ng konti sahod ko for today". May bayad man ang OT pero iba pa din talaga pag may trabaho ka na.

Hindi pa naman ako matagal na nagtratrabaho. Dalawa pa nga lang ang nagiging employer ko.

Ang una- sa ospital Nagtrabaho ako bilang isang nurse. Maliit ang sweldo pero fulfilling kasi masaya ka pag makikita mo na madidischarge na yung pasenyenteng inalagaan mo ng ilang araw. Kaso nag end of contract na ko.

Pangalawa- call center Naging call girl ako. Malaki sweldo kaso puyat at stress ang kalaban mo. Madali kitain ang pera yun nga lang dumudugo ilong ko sa kaka english.

Dalawang magkaibang lugar na mag kaibang magkaiba ang setting. Mas nagustuhan ko yung una kong trabaho dahil nagamit ko ang aking pinagaralan sa loob nga apat na taon sa kolehiyo. At yung panglawa, masaya sya, dahil yun sa mga taong nakasama at nakasalamuha ko. Naging mas makulay at masaya ang buhay ko dahil sa kanila.

Sa sandaling panahon ng pagtratrabaho ko. Madami akong natutunan. Nagkaroon din ng mga tunay na kaibigan.

Sa bawat pagtratrabaho magkakaroon ka ng reward dahil sa mga gingawa. So dapat enjoyin mo kung ano man trabaho meron ka dahil hindi lahat ng tao ay may kakayahan na magkaroon ng trabahong meron ka.

You do your best work if you do a job that makes you happy.

ang pagluluksa

Nung nakalipas na mga buwan hindi ko akalain na ang isa sa mga taong pinakamahalaga sa akin ay kukunin na ni Lord. Napakasakit. Wala na ang lola ko na sasabihin sa kin na matulog na ako dahil galing ako sa trabaho. Wala na ang taong magsasabi sa kin na kumain na ko pagkagising ko. Ang isa sa mga taong nagaruga sa kin simula noong kabataan ko. Wala na siya. Mahirap tanggapin pero we need to move on and accept the fact that she's gone.

Pinipilit kong pumasok sa trabaho para lang hindi mo maramdaman yung pain na dulot ng pagkawala nya. Unti unti pa nga lang ako nakaka move on at ang aking pamilya ng biglang sa hindi inaasahan pagkakataon ay sumunod naman ang ang tiya. Ilang linggo lang ang pagitan nila. Mahirap tanggapin pero kailangan. Yun ang reality eh. Dati naisip ko pano kaya yung mga taong namamamatayan ng mas higit pa sa isang taong mahal mo. Dun ko na realize na hindi ganun kadali. Kala ko mas ok kasi parang sabay lang halos eh, parang isang bagsakan na lang.


Nakikita ko ng mga tao na parang wala lang sa kin ang lahat pero deep inside kinakaya ko lang. Dahil kung bibigay ako, parang ang hirap para sa amin nun. Ito ang mga panahon na kailangan eh matatag ka. May time pa na para akong baliw dahil umiiyak ako on my way to work. I don't care kung nakatingin na sa kin mga kasakay ko but I have to release those tears to make me feel better.

Sabi nila dapat daw maging masaya ka for them because their sufferings was over pero kahit anong gawin mong pag convince sa sarili mo na maging masaya for them, masakit pa din eh. May mga time na maiiyak ka once na may mahalagang okasyon or makita mo yung mga things na connected sa kanya. Sabi nga ni Kris Aquino " We lied when we said we will be OK". Sa totoo kasi, mahirap maging ok kahit na tanggap mo na dun din naman papunta yun.

Death is terrifying because it is so ordinary. It happens all the time.

bulilit bulilit muling nagbabalik

balik eskwela na naman ang mga estudyante.Balik traffic na naman sa kalsada. Balik gastos sa mga magulang. Kaya eto ako, nagbabalik din sa aking tahanan. Parang ang tagal ng aking pagbabaksyon.. bilis talaga ng panahon oh.

parang kailan lang estudyante pa ako.grade school ako nauso sa school yung pagandahan ng pencil case. padamihan ba nga ng layer at padamihan ng mailalagay dun. Tapos uso din ang mga bag na may stroller. kahit na mabigat yun, sikat ka pag may ganun. Dumating din ang rubbershoes na kapag nagjumping jack eh iilaw ng color red ung sapatos mo. Parang dati ang liit ko pa samantalang ngayon... haaayyy maliit pa din naman ako...wahahaha

anyway, masarap talaga maging bata. konti lang responsibilidad at konting bagay lang masaya ka na. pero may isang commercial talaga na ilang buwan ng kinaaliwan ko at yun ay ang commercial ng Camella homes....hahaha


Sensya na friends sa sobrang tagal ko ng hindi naka pag post. ang corny na ng lumalabas sa utak ko....Sa susunod na lang ulet...nakakamiss kayo...

by the looks

Bumalik na naman ang aking emotera side kahapon. Naglalakad ako sa Edsa Sentral na may pumasok sa isip ko. Kaya yan share ko na lang dito ang aking narealize kahapon.



By the looks? Bakit nga ba yan ang title. Ah kasi iba't ibang tao ang nakasalubong ko sa paglalakad. May cute, may guapo, may hindi kagandahan, may maganada, may feeling guapo, in short iba-iba. Kung dati, manlalait talaga ko physically at sobrang tinitingnan ko ang pisikal na katangian ng tao, ngayon hindi na ako ganun. Siguro dahil na din yun sa dami ng nakilala ko at sa paglipas ng panahon ay nag iba na din ang pananaw ko sa buhay.Dati, mga sobrang guapo talaga ang crush ko pero ngayon hindi na. I look in the inner beauty of a person. One time, may nanligaw sa akin. Guapo talaga, as in maputi, matangkad at proud ka talaga na ikaw ang gf nya. Pero hindi ko sya sinagot dahil sobrang yabang at medyo may pagka slow sya. OoooopS!!!! Hindi po sa nanalait ha. May point in making this post is hindi mahalaga ang panlabas na kaaanyuan ng tao para magustuhan mo sya. Para sa akin, I need someone na may sense, yung hindi lang katawan mo ang habol sa yo kundi ang buo mong pagkatao including your attitude.


Mas mahalaga sa kin na may sense kausap yung tao kaysa guapo sya. Kasi kahit na mapunta kami sa isang island o makulong sa isang lugar okay lang. Hindi ka ma- bored dahil alam mo na iyong kasama mo ay hindi lang mukha ang maipagmamalaki. iyong kahit na kayong dalawa lang eh masaya iyong pag-uusap nyo dahil may kasama din humor ang pag-uusap nyo. May mga nakilala akong may mga ganitong katangian. At napahanga talaga ko. Siguro epekto din ito ng pagbabasa ng isang kwento na binasa ko habang nasa work ako eto oh TWENTY QUESTIONS.